Stilte voor de storm. Gisteren is Carnaval begonnen en vandaag staat de optocht op het programma. Wat een fijn feest moet worden zal uiteindelijk uitdraaien op een verdrietige dag maar dat weten we op dit moment nog niet.

Om half 9 rijdt de eerste wagen met een hoop herrie voorbij. Op weg naar de plek waar men zich verzamelt.

De broodjes zijn gesmeerd, de erwtensoep is klaar en de Gluhwein zit in de pan.

Romy is bijna klaar voor vertrek. De Takkekrakers hebben weken aan hun wagen gewerkt.

Bakkes, wat zie je er eng uit zeg!

Ondertussen druppelt de visite binnen. We wonen direct aan de route van de optocht en ons huis is dus de ideale plek om het te bekijken. Ieder jaar weer is het erg gezellig.

Met z’n allen op de foto.

En natuurlijk maken we ook selfies.

Sjors doet ook mee maar hij blijft wel binnen. Veel te veel lawaai voor zijn kleine oortjes.

Ergens halverwege spot ik de groep van Romy. Jeffrey staat bij ons te kijken.

De mooiste creaties komen voorbij. De optocht is dit jaar langer dan ooit met in totaal zo’n 100 groepen. Het is gezellig en druk langs de route.

Totdat het misgaat. 250 meter verderop gebeurt een verschrikkelijk ongeluk en pas op het moment dat we een tweede ambulance voorbij zien komen beseffen we dat er iets vreselijk mis moet zijn. De muziek op de wagens gaat uit en heel even is er lichte paniek als we horen wat er aan de hand is. Ik weet zeker dat de wagen van Romy allang langs de plek gereden moet zijn maar Jeffrey is een aantal minuten geleden die kant op gelopen en neemt nu zijn telefoon niet op. Samen met Gea wil ik hem gaan zoeken maar gelukkig neemt hij dan toch op. De kinderen zijn beide niet in de buurt van het ongeluk en hebben geen idee wat er aan de hand is. De traumaheli zoekt een plek om te landen achter ons huis.

We besluiten naar binnen te gaan om samen nog iets te drinken. Een eindje verderop worden linten gespannen en staan er nog lang ambulances en politiewagens. Een aantal mensen vertrekken. Wij gaan nog even het dorp in om iets te eten en terwijl we weglopen zien we een lijkwagen vertrekken. Het besluit van de verenigingen om alle feestelijkheden te cancellen komt als we aan tafel zitten en iedereen is het ermee eens dat dat het enige juiste besluit is. De sfeer in het dorp is omgeslagen van feestelijk naar meelevend en verdrietig omdat iemand het leven liet vandaag….