Gisteravond half acht een telefoontje: “ben je morgenvroeg thuis ? Dan kom ik de keuken even monteren”. Gezien mijn eerdere keukenervaring nam ik dat “even” natuurlijk met een fikse korrel zout. Vanmorgen om half negen was hij er, tegelijk met de boodschappen van de Jumbo.
Dit was de keuken.
En zo zag het er amper een uur later uit.
Alles veilig weggestopt onder een laag plastic.
Daarom besloot ik te vluchten, lunchen deed ik buiten de deur met een panini met mozarella en pesto.
En een cappuccino met een dikke laag stevig schuim.
Toen ik thuiskwam was de chaos alleen maar groter geworden. Misschien had ik thuis moeten blijven.
Sjors vond het ook niet zo leuk, al die spullen in huis met vreemde geuren.
Honger en dorst, even naar mijn voerbak.
Verdwenen ! Waar is mijn eten ?
Wij waren veroordeeld tot magnetronfood.
Macaroni met een klodder tomatensaus.
Anneke kwam de nieuwe keuken even bewonderen. Nog niet klaar dus, toen de meneer wegging zei hij dat hij er volgende week weer zal zijn. Nee toch ?